2014, ഏപ്രിൽ 11, വെള്ളിയാഴ്‌ച

                                               



                                                                            22

                 
                      കടൽപ്പക്ഷികളുടെ കലപില ശബ്ദമായിരുന്നു എന്നെ ഉണർത്തിയത് ..!, പതുക്കെ കണ്ണുകൾ തുറന്ന് നോക്കിയപ്പോൾ .., വിശാലമായ സാഗരം ..., ഒരു നീല പളുങ്കു പാത്രം കണക്കെ ശാന്തമായി പരന്നു കിടക്കുന്നു ...!,ഉദയസൂര്യന്റെ പൊൻകിരണങ്ങൾ ഏറ്റ് .., അതങ്ങനെ സ്ഫടികം പോലെ വെട്ടിത്തിളങ്ങുന്നു ..!

                      ഒരു വശത്ത്‌ കടലിലേക്ക് തള്ളി നിൽക്കുന്ന പാറക്കൂട്ടങ്ങൾ ....., അവയെ മടിയിൽ ഒളിപ്പിച്ച് കിടക്കുന്ന മലനിരകൾ ...!ഞാൻ പതുക്കെ ആ പാറക്കെട്ടിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി തീരത്തെ ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു ...!, പേരറിയാത്ത ..; വിവിധതരം മത്സ്യങ്ങൾ കടൽ വെള്ളത്തിൽ നിന്നും മുകളിലേക്ക് കുതിച്ചുയരുന്നത് എനിക്ക് കാണാമായിരുന്നു ...!

                         എവിടെയാണ് എത്തിചെർന്നിരിക്കുന്നത് എന്നറിയാതെ ഞാൻ കുഴഞ്ഞു ..!, ഞാൻ ചുറ്റിലും ഒരു വിഹഗ വീക്ഷണം നടത്തി ...എങ്ങും പച്ചപ്പ്‌ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്ന മനോഹരമായൊരു ദ്വീപ് ..., പക്ഷേ .., ഒരു മനുഷ്യജീവിയെപ്പോലും  അവിടെ എങ്ങും തന്നെ കാണുവാൻ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല ..!

                    വിശപ്പും .., ദാഹവും .., അതിരു കടന്നിരിക്കുന്നു ..?, എവിടെ നിന്നാണ് അല്പം ഭക്ഷണവും .., ദാഹശമനത്തിന് വെള്ളവും ലഭിക്കുക ..?,അപ്പോഴാണ്‌ ഞാനാ മനം കുളിർപ്പിക്കുന്ന കാഴ്ച്ച കണ്ടത് ..!

                        തീരത്തോട് ചേർന്ന് നിരനിരയായി വളർന്നു നിൽക്കുന്ന വൃക്ഷക്കൂട്ടങ്ങൾക്കിടയിലായി ധാരാളം തെങ്ങുകളും .., പേരമരങ്ങളും .., പിന്നെ ഞാൻ ആദ്യമായി കാണുന്ന ഫല വൃക്ഷങ്ങളും ..., ഇവയെല്ലാം തന്നെ കൈയെത്തിച്ചു പറിക്കാവുന്ന ഉയരത്തിലാണ് സ്ഥിതിചെയ്തിരുന്നത് ...!

                            അരയിൽ ..; തുകൽ ഉറയിൽ ഭദ്രമായി സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന കഠാര പുറത്തെടുത്തു .., ഏകദേശം എട്ടിഞ്ച് നീളത്തോടുകൂടിയുള്ള അതിന്റെ പിടി ഭാഗം മനോഹരമായ കൊത്തുപണികളോട് കൂടി കടഞ്ഞെടുത്തതായിരുന്നു ...!, രാജ്യത്തെ തസ്ക്കരശല്യം പൂർണ്ണമായും അമർച്ച ചെയ്തതിന് .., തിരുമനസ്സിന്റെ അപൂർവ്വ ശേഖരത്തിൽ നിന്നും ഉള്ള വളരെ വിലമതിക്കാനാകാത്ത ഒരു സമ്മാനമായിരുന്നൂവത് ....!

                          ചാഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ആ തെങ്ങിൽ നിന്നും രണ്ടു മൂന്നു ഇളനീരുകളും .., പേരമരങ്ങളിൽ നിന്ന് കുറച്ച് പേരക്കകളും .., പറിച്ചെടുത്തു കഴിച്ചപ്പോൾ .....; എന്റെ ശരീരമാകെ ഒരു പുത്തനുണർവ്വ് പ്രകടമായി ..., കഴിഞ്ഞ കുറച്ചു  ദിനങ്ങൾ ആയിരിക്കുന്നു .., എന്റെ ശരീരത്തിലേക്ക് ഖരരൂപത്തിലുള്ള ആഹാര സാധനങ്ങൾ എന്തെങ്കിലും തന്നെ ചെന്നിട്ട് ..!

                       തളർന്നു കഴിഞ്ഞിരുന്ന ശരീര കോശങ്ങൾക്ക് ..., ഒരു പുതു ശക്തിയാണ് ആ ആഹാര വസ്തുക്കൾ പ്രധാനം ചെയ്തത് ...!, വിശപ്പും .., ദാഹവും .., തീർന്ന് ക്ഷീണം പമ്പകടന്നപ്പോൾ..; ഞാനാ ദ്വീപിന്റെ ഉള്ളറയിലേക്ക് കടന്നു ചെല്ലുവാൻ തീരുമാനിച്ചു ....!

                ;ഇത് ഏതാണ് സ്ഥലം ..?, എവിടെയാണ് ഞാൻ എത്തിപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത് ...?.., എന്ന എന്റെ ചോദ്യങ്ങൾക്കെല്ലാം ഉത്തരം കണ്ടെത്തുവാൻ .., എനിക്ക് ഒരു മനുഷ്യജീവിയേയെങ്കിലും കണ്ടെത്തേണ്ടിയിരിക്കുന്നു ..അതേ  സമയം തന്നെ മറ്റൊരു ഭയവും എന്നെ ഗ്രസിച്ചിരുന്നു ...., നരഭോജികളായ  കാട്ടുജാതിക്കാർ താമസിക്കുന്ന ചില ദ്വീപുകളെപ്പറ്റി ഞാൻ കേട്ടിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.., അങ്ങിനെ വല്ല ദ്വീപിലുമാണോ .., ഞാൻ എത്തിപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത് ..; എന്നൊരു സംശയവും എന്റെ മനസ്സിൽ അങ്കുരിച്ചു ....!

                        എന്തായാലും തന്നെ ഭയന്ന് .., വെറുതെ സമയം പാഴാക്കിക്കളയുന്നതിൽ യാതൊരു തരത്തിലുള്ള അർത്ഥവുമില്ലെന്ന് എനിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു ..!, എന്റെ പരമമായ ലക്ഷ്യം സീതയെ കണ്ടുപിടിക്കുക എന്നതാണ് ...., അതിനുവേണ്ടി ഏതു പ്രതിബന്ധങ്ങളേയും ...ഭീക്ഷിണികളേയും .., തടസ്സങ്ങളേയും  നേരിടാൻ ഞാൻ സജ്ജമാണ് .., സജ്ജമായെ തീരൂ ...!

                    എന്തുവന്നാലും ദ്വീപിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് കടക്കുവാൻ തന്നെ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു ..!, ഒരു കൈയ്യിൽ കഠാരയും .., മറുകൈയ്യിൽ നീട്ടമേറിയ ഒരു മരവടിയും ആയി ഞാൻ ദ്വീപിനുള്ളിലെക്ക് കടന്നു  ..!, ഏതു നിമിഷവും പ്രയോഗിക്കുവാൻ പാകത്തിൽ ഇത് രണ്ടും എന്റെ കൈയ്യിൽ സുസജ്ജമായിരുന്നു  ....!

                      ഒരു സൈനീകനു ഏറ്റവും അവശ്യം വേണ്ട ഘടകങ്ങൾ ആയ ആറാം ഇന്ദ്രീയവും .., സൂക്ഷ്മമായ  കണ്ണുകളും കാതുകളും  ഒരേ സമയം എന്നിൽ പ്രവർത്തനം ആരംഭിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു .. ശ്രദ്ധാപൂർവ്വം നീങ്ങുമ്പോൾ ..; ചെറിയ .., ചെറിയ ശബ്ദങ്ങൾ പോലും എന്നെ ജാഗരൂഗനാക്കിത്തീർത്തു ..!

                             അകത്തേക്ക് കടക്കും തോറും അതൊരു സമതല പ്രദേശം കണക്കെ തോന്നിച്ചു..!, ഏകദേശം ഒരു അഞ്ചു നാഴികയോളം നടന്നു ഞാനൊരു കിഴുക്കാം തൂക്കായ മലയടിവാരത്തിൽ എത്തിച്ചേർന്നു ...!, ഇതിനിടയിൽ ഒരു മനുഷ്യജീവിയെപ്പോലും എനിക്ക് അവിടെയെങ്ങും കാണുവാൻ കഴിഞ്ഞില്ല  ..., ജനവാസമുള്ളതിന്റെതായ യാതൊരു വിധ ലക്ഷണങ്ങളും അവിടെയെങ്ങും ഇല്ലായിരുന്നു  ...!

                      എന്തിന് ഒരു മൃഗത്തെപ്പോലും എനിക്കെങ്ങും കാണുവാൻ കഴിഞ്ഞില്ല .., ആകെക്കൂടി നീലനിറത്തിലുള്ള  കുറെ ചെറിയ പക്ഷികൾ .., അവയാണെങ്കിൽ ചിലച്ചുകൊണ്ട് .., കൂട്ടത്തോടെ മരങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ തലങ്ങും .., വിലങ്ങും പറന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു ..; ഒരിടത്തും തന്നെ അവ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നതെയില്ല ..!

                   പതിയെ പതിയെ .., എന്നെ ചുഴിഞ്ഞു നിന്നിരുന്ന ഭയം അകന്നു മാറിത്തുടങ്ങി .., കഠാര ഞാൻ എന്റെ അരയിൽ  ബന്ധിച്ചിരുന്ന തുകൽ പട്ടയിൽ നിക്ഷേപിച്ചു .., എങ്കിലും ഏതു സമയത്തും എടുത്തു പ്രയോഗിക്കുവാൻ  പാകത്തിനായിരുന്നൂവത് ..!

അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല: